Λαπαροσκοπική Χειρουργική:
Η Λαπαροσκοπική Χειρουργική αποτελεί εξελιγμένη μέθοδο χειρουργικής τεχνικής κατά την οποία οι επεμβάσεις στην κοιλιά διενεργούνται διαμέσου οπών πάχους 0,5 εκ ως 1,5 εκ σαφώς μικρότερες από τις μεγαλύτερες τομές που είναι απαραίτητες στις κλασσικές τεχνικές των "ανοιχτών" μεθόδων.
ΑΝΑΔΡΟΜΗ Ο προσδιορισμός του πρώτου επιστήμονα που εφάρμοσε την μέθοδο είναι ιδιαίτερα δύσκολος. Το 1902 ο George Kelling πραγματοποίησε την πρώτη Λαπαροσκοπική επέμβαση σε σκύλους και το 1910 ο Hans Christian Jacobaeus στη Σουηδία αναφέρει την πρώτη επέμβαση σε ανθρώπους. Στις επόμενες δεκαετίες διάφοροι ερευνητές χρησιμοποίησαν την τεχνική ως διαγνωστικό μέσο ή για την εκτέλεση απλών γυναικολογικών επεμβάσεων. Η εφαρμογή της μικροσκοπικής κάμερας προσέφερε τα μέγιστα στην εξέλιξη της μεθόδου αφού προσέφερε τη δυνατότητα μεγέθυνσης του χειρουργικού πεδίου καθώς και τη διενέργεια περισσότερο σύνθετων επεμβάσεων. Το 1972 υπήρξε η πρώτη καταγραφή σε εικόνα Λαπαροσκοπικής επέμβασης και η πρώτη αναφορά στα πλεονεκτήματα της μεθόδου από τον Clarke. Η χρήση των Λαπαροσκοπικών μεταλλικών κλιπ και η εξέλιξη του τρόπου εφαρμογής τους το 1990, οδήγησε τους χειρουργούς στην διενέργεια Λαπαροσκοπικών Χολοκυστεκτομών. |
|
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ Η Λαπαροσκοπική μέθοδος προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα στον ασθενή σε σχέση με την "ανοιχτή" μέθοδο. Σημαντικότερα πλεονεκτήματα συγκριτικά με την κλασσική χειρουργική προσέγγιση, αποτελούν :
|
|
ΚΙΝΔΥΝΟΙ
Οι παρακάτω αναφερόμενοι κίνδυνοι δεν θεωρούνται ιδιαίτερα συχνοί, είναι αντιμετωπίσιμοι ενώ η εκπαίδευση και η εμπειρία του Χειρουργού στην Λαπαροσκοπική τεχνική τους ελαχιστοποιεί:
|
|
ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ Η Λαπαροσκοπική Χολοκυστεκτομή είναι πλέον το πιο συχνό είδος επέμβασης. Χρησιμοποιούνται τροκάρ πάχους 5-10mm που δεν επιτρέπουν τη διαφυγή του διοξειδίου του άνθρακα (CO2) που έχει εισαχθεί ενδοκοιλιακά και ταυτόχρονα διαμέσου αυτών επιτρέπεται η είσοδος εργαλείων ειδικά σχεδιασμένων όπως λαβίδες σύλληψης, ψαλίδια, εργαλεία τοποθέτησης κλιπ κτλ. |